جامعه الزهرا
چکیده: (1 مشاهده)
شماری از آیات قرآن، مشتمل بر گزارههای تمثیلی است و به منظور تفسیر درست، متقن و جامعی از متن قرآن، ضروری مینماید مفسران، در راستای دستیابی به مقاصد آیات، از شناخت وجوه زبان این گزارهها و کارکردهای آنها برخوردار شوند و مکتب خویش را نسبت به نظرات «زبانشناسی» مشخص کنند. این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی بر اساس دادهها و اطلاعات کتابخانهای به ویژه بهره جستن از کتب ادبی، بلاغی، تفاسیر متقدمین و متأخرین نگاشته شده است و در صدد دستیابی به پاسخ این سؤال است که زبان قرآن در کارکردهای گزارههای تمثیلی- اجتماعی از چه وجوهی برخوردار است؟ یافتههای حاصل از آن عبارتاند از: چندوجهی، ذوجهات و ذواضلاع بودن زبان قرآن در بیان گزارههای تمثیلی و تکوجهی نبودن آن؛ به گونهای که حقایق قرآن در قالبی ادبی و هنری به زبان تمثیلی و به صورت معرفتبخش و واقعگرا بیان شده است و از طریق کاربست این گزارههای تمثیلی، در عین تفهیم معنای سطحی و ظاهری گزارهها، همزمان معنای عمیق، باطنی و واقعی ورای ظواهر کلام نیز القا میشود و تخیل، توهم و کذب در آن راه ندارد و معنادار است. زبان مقدس آن، زبان اصلاحگر رفتارهای اجتماعی در اموری از قبیل عهدشکنی و انفاق نادرست است؛ افزون بر این، چند نوع دیگر از کاربست آن را در امور ذیل میتوان برشمرد: زبان وحدت اجتماعی، زبان تعهدبرانگیزی در ثبات امنیت اجتماعی و زبان واقعگویی.
شمارهی مقاله: 7
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/9/8 | پذیرش: 1404/6/10 | انتشار: 1404/6/10